Algemene vergadering b.v.m.t.

Vandaag was het de algemene vergadering van de Belgische vereniging van Manueel Therapeuten (B.V.M.T.) met aansluitend een wetenschappelijk luik.

Er wordt de laatste jaren vanuit het B.V.M.T enorm gestreden voor de erkenning van bijzondere bekwaamheden binnen de kinesitherapie en met natuurlijk extra nadruk op de manuele therapie. Zo een erkenning zou een bescherming inhouden van de titel “Manueel therapeut”, een titel die vandaag de dag door iedereen mag gebruikt worden. Door te beschermen kan je eisen stellen op vlak van opleiding en bijscholing. Zo krijg je een, voor de patiënt, duidelijk “keurmerk”.

Het idee van bijzondere bekwaamheden binnen de kinesitherapie vind ik geweldig. De kiné is zo geëvolueerd in diverse terreinen de laatste jaren dat je jezelf nooit in alles kan “specialiseren”. En dat hoeft ook niet! We hebben allemaal onze sterktes en zwaktes en we moeten die dan ook slim kunnen uitspelen.

Het wetenschappelijke luik was een mooie opsomming van de recente wetenschappelijke achtergrond. Van anatomie naar onderzoek tot behandeling van de lumbosacrale regio. Met nog eens mooi de evidentie van “lokale stabiliteit” opgesomd vertrekkende van: “Hoe stel ik een tekort aan stabiliteit lumbosacraal vast” tot “heeft de klassieke stabilisatietraining (zoals ze nu wordt gegeven) meetbare effecten”. Het was trouwens leuk om te zien dat er binnen België  hierover “veel” en vooral goed onderzoek wordt gedaan.

Een verdere bespreken van de sprekers na de “jump”

Diagnose van motor control disfuncties – Nathalie Roussel

In deze bijzondere interessante lezing besprak (inmiddels Dr. – waarvoor proficiat) Roussel een klein beetje de essentie van haar zopas afgelegd doctoraat.

Heel populair in de kinesitherapie is de theorie van lokale stabiliteit. Bepaalde spieren staan in voor beweging, andere voor stabiliteit. Je kan het een beetje vergelijken met de fundamenten van een huis (de core), en de bovenbouw (de bewegingsspieren). We weten ondertussen door onderzoek dat bij (chronische) ruglast deze “stabilisatie” in de problemen komt. De spieren namelijk reageren niet of te traag.

Dat is allemaal mooi en wel maar hoe test je het? En als je test positief is, kan je dan voorspellen dat iemand klachten heeft of in de toekomst zal hebben. Dr. Roussel heeft net dit kunnen aantonen. Zij heeft bewezen met enkele studies op dansers dat bepaalde klinische testen die door de kinesitherapie gebruikt worden, effectief een slechte werking van de stabilisatiespieren kunnen aantonen. EN dat wanneer de test toch zwakte aantoont bij de afwezigheid van klachten, dat dit toch een voorspellende waarde heeft naar latere rugklachten.

Op zich klinkt dit allemaal niet zo spectaculair, maar het is wel de basis voor de moderne kinesitherapie. We kunnen namelijk nog 101 keer zeggen dat slechte stabiliteit vaak de oorzaak is van rugklachten, maar als je het niet kan aantonen bij de patiënt kan je het ook niet behandelen.

Behandeling van motorische controle disfunctie – Veerle Stevens

We weten nu dat spieren belangrijk zijn. De vraag is hoe ga je ze trainen. En Dr Stevens illustreerde hier mooi de 2 tendensen die er zijn op dit vlak.

1. de individuele training met nadruk op de stabilisatiespieren
2. de meer algemene aanpak met toestellen

In de studies die zij aanhaalde kwam naar voor dat beide aanpakken resultaat boeken, met een iets grotere voorkeur voor de individuele training. Als je op lange termijn gaat kijken is er weinig verschil tussen beide aanpakken. De reden van dit kleine verschil is nu het volgende waar onderzoek naar zal gevoerd moeten worden.

Persoonlijk vind ik dit denken op 2 fronten redelijk dom. Kiné is allesbehalve een “of” verhaal. Ik denk dat het belangrijk is dat je mensen individueel begeleid, ze sterker maakt op de specifieke gebieden waar ze tekorten hebben en daarna algemeen gaat optrainen om herval te vermijden. Denken dat je met één algemeen programma of enkele kleine stabilisatieoefeningen de mensen blijvend van hun klachten gaat afhelpen is dom. Plus het werkt helemaal niet motiverend, telkens de zelfde oefeningen doen. Dus werk ze op tot een algemeen punt en zorg dan dat ze d.m.v. sport, oefening of gewoon al de juiste houding, de opgetrainde spieren sterk houden en dit liefst op een aangename en eenvoudige manier.