De eerste post van een nieuwe blog is altijd vreselijk. Daarmee heb ik het nog vreselijkere probleem van “de eerste zin” maar eens mooi omzeild, HA!
De reden waarom een eerste bericht zo moeilijk is, is omdat je dan zoveel moet zeggen dat compleet oninteressant is. Dingen zoals waarover deze blog zal gaan. Maar da kans is groot dat je als toevallige voorbijganger al lang weet waarover de blog gaat alvorens je de eerste post eens opzoekt en naleest. Dus lijkt het me geen slecht idee, om de eerste post zo kort mogelijk te houden en u zelf te laten bepalen waarover deze kinéblog gaat.
Wat ik wel dien te zeggen is dat ik mijn best zal doen om op deze blog regelmatig dingen te posten en dat ik waarschijnlijk de hulp zal inroepen van enkele geweldige collega’s met een unieke visie op ons beroep. Voorlopig zijn die “geweldige collega’s” vervat in één “Tim Vollon”, maar die jongen zit zo vol met absolute kiné-wijsheid dat hij zeker voor een meervoud kan tellen.
Geniet ervan!
