Gisteren was er een reportage op Sporza over het Topsportlab, een project waar Prof. Helsen van de opleiding L.O van de KULeuven nogal fel mee bezig is. Ik had er al eerder van gehoord, en ik was er al wat mee in contact gekomen, maar nu is het blijkbaar “officieel” voorgesteld.
Topsportlab, wat eigenlijk een beetje geënt is op het wereldbekende Milan lab van AC Milan, is een online applicatie die in een voetbalclub een soort centrale hub moet vormen tussen bestuur, technische en medische staf. Alle gegevens van een speler, de gegevens van training en blessures worden centraal verzameld en op basis van de ingevoerde gegevens kan dan gezorgd worden voor een optimalisatie in trainingsbelasting alsook het minimaliseren van het risico op blessures.
Eigenlijk is dit wel een interessant concept. (lees meer)
Eigenlijk stellen ze voor zichzelf 3 doelen voorop: prestatie verbeteren, blessures voorkomen en communicatie verbeteren.
Kwa communicatie zit het systeem wel erg knap in elkaar. Wanneer je ECHT met TOPsport bezig bent kan je het jezelf niet veroorloven om in hokjes te denken. Zo zou bv. de overgang van blessure, behandeling, revalidatie naar training een organisch geheel moeten vormen dat eigenlijk zonder veel moeite in elkaar overloopt… want zo geneest het lichaam ook. Omgekeerd moet dit trouwens ook kunnen. Waarom wachten op een blessure om te starten met revalideren? Waarom niet pro-actief nu en dan iemand uit de groep nemen en hem individueel bijwerken vanuit een blessurepreventief oogpunt?
Ik denk dat de uitspraak “schoenmaker blijf bij je leest” dus niet echt binnen topsport thuis hoort. Tuurlijk moet de medische staf zich niet moeien met de trainingen en moet de trainer genoegen nemen met een “njet” als het op spelen aankomt van een geblesseerde atleet. Maar de kiné/sportarts heeft nu eenmaal bepaalde inzichten in beweging en pathogenese die een trainer niet heeft, en de trainer kent natuurlijk veel meer van training en wat je er mee kan bereiken dan de medische staf. Waarom daar dan geen kruisbestuiving toelaten? Wat kan je daar nu bij verliezen? En dat is denk ik waarom dat Topsportlab een goed initiatief is… het maakt de grens tussen speler, medische en technische staf heel wat kleiner omdat het doel: een complete, blessure vrije, optimaal presterende atleet centraal komt te staan.
Wat mij natuurlijk ook boeit, is de blessure preventie. Topsportlab gaat een hele reeks met biomedische en vooral biometrische gegevens opslaan en aan de hand van computermodellen wordt de atleet vergelijken en het risico op blessure of overbelasting geanalyseerd. En hier hoop ik dat ze ook plaats laten voor “the human factor”.
Cijfertjes kunnen je heel veel zeggen, maar ook niet alles. Kijken hoe iemand beweegt, zoals wij bij onze sport-specifieke screenings wel doen, is zeker zo belangrijk als hoe ver of hoe snel iemand beweegt. Misschien hoor ik daarover op de (overigens zeer knappe) site en filmpjes iets te weinig spreken.
Een dom voorbeeld is dynamische knie valgus bij een (eenbenige) sprong. Je kan dit meten, maar hoe de beweging wordt uitgevoerd vertelt zoveel meer. En laat deze test nu net de test zijn die, wanneer ze positief is, in de literatuur als één van de meest voorspellende wordt aanzien voor voorste kruisbandletsels, maar ook voor algemene knie-, enkelletsels, spieroverbelasting, …
Andere belangrijke elementen in blessurepreventie zoals core en performance stability, proprioceptie en balans,… zijn ook zaken die volgens mij ook erg moeilijk te kwantificeren zijn met de eurofit-testbatterij, statische heuphoeken, cybex-testen, been en spierlengte. De gegevens zijn belangrijk, maar ze vertellen je volgens mij niet alles wat je zeker wil weten over je atleet.
Hoe dan ook, ik vind het een mooi project en ik ben benieuwd waar het ons zal brengen op vlak van blessurepreventie.
Volg jullie blog regelmatig. Tof ook dat jullie de lancering toelichten. Blessurepreventie is een heel actueel thema waar nog heel wat terrein braak ligt. Denk maar aan osteopatie, isometrische krachtmeting, balancen cross-sectioneel… Enorm boeiend allemaal…
Heel fijn om te horen dat we bewust worden gelezen en niet enkel door de Google bot. Tijd om op mijn spelling te letten dus ;).
Ik vraag me vaak af hoeveel we nog gaan leren en hoe ver we kunnen gaan in het voorkomen van blessures, maar het wordt een boeiende reis dat is zeker. Zeker is ook dat een intense samenwerking tussen artsen, kiné, trainers en zelfs de wetenschap ons enorm vooruit kan helpen. Topsportlab is alvast een goeie sprong voorwaarts.
Inderdaad fijn om te weten dat de blog wordt opgevolgd, maar nog fijner om te beseffen dat er steeds meer en meer wordt gewerkt rond het voorkomen van letsels.
Vanuit mijn opleidingen kan ik alleen maar beamen dat er nog steeds veel “subterreinen” binnen het terrein braak liggen … . De keuzes die moeten gemaakt worden in de ‘preventieve’ cel zullen pas binnen enkele jaren duidelijk worden, want hoe moet men bijvoorbeeld kiezen tussen (structurele) osteopathie, manuele therapie (of musculoskeletale kinesitherapie) en chiropractie? Wie neemt de leiding: een ‘genees’heer of iemand die meer werkt vanuit de ‘gezondheidsleer’ (lic LO, personal trainers, …)? Wat betreft voeding: kiest men voor een orthomoleculaire arts óf voor een diëtist?
Het blijven voor mij nog open vragen die enkel zullen beantwoord worden dmv trial & error én dmv finetuning, kritische evaluatie en continue feedback. Ik kan alleen maar hopen dat een multidisciplinaire benadering alleen maar resulteert in het best mogelijke resultaat: de gezonde atleet die goed presteert.
Alleszins veel succes gewenst met het project.