Je kan jezelf niet voorstellen hoe vaak ik die vraag krijg van mensen. “Ik kraak mijn vingers… is dat slecht?”
Persoonlijk was ik er wel van overtuigd dat je er niet rechtstreeks arthrose van zou krijgen, maar eventueel via het creëren van een “hypermobiliteit” kon het alleszins niet erg gezond zijn. Maar als ik heel eerlijk was, moest ik toegeven dat ik het niet met zekerheid wist. Ik had nog nooit literatuur tegengekomen die mij daarover iets vertelde. Tot vandaag!
(lees verder na de “jump”)
In een “brief aan de editor” van het tijdschrift “Arthritis & Rheumatism” van 1998 schrijft Dr. Donald L. Unger over zijn “onderzoek”.
For 50 years, the author cracked the knuckles of his left hand at least twice a day, leaving those on the right as a control […]
[…] There was no arthritis in either hand, and no apparent differences between the two hands.
Nu onderzoek op 1 persoon (ook al doet hij het maniakaal … nauwgezet gedurende 50 jaar) is niet echt een goede “wetenschappelijke” basis, maar het is wel leuk en interessant om te weten.
In het artikel wordt trouwens verwezen naar een artikel uit 1973 over hetzelfde onderwerp dat ook geen link vond tussen habitueel vingers kraken en arthrose. De auteur van dat artikel werd zelfs door het tijdschrift gecontacteerd om een reactie op het “onderzoek” van zijn collega dr. Unger te geven. In die, nogal humoristische reactie, gaat Dr. Swezey zelfs nog een stapje verder. Daarin, beweert hij namelijk dat er misschien zelfs een osteoarthrose preventieve werking zou kunnen uitgaan van het “vingers kraken”.
Echt leuk om te lezen, maar ik zou het toch nog niet aanraden aan patiënten.
P.S. Het artikel heeft vandaag de ig Nobel prijs gewonnen… een “alternatieve” Nobelprijs voor “onwaarschijnlijk onderzoek” en zo kwam ik er toevallig achter.
