Kinesitherapie is een van de mooitste beroepen die er zijn. Je komt in contact met heel veel interessante mensen met de boeiendste verhalen en dromen. Je krijgt het voorrecht om te mogen samenwerken met atleten wiens passie en drive om te presteren onontkoombaar aanstekelijk is. En je mag deel uit maken van een wetenschap die nog in volle ontwikkeling is en waar elke dag wel nieuwe inzichten en visies hun weg naar de oppervlakte vinden.
Maar zoals in elke passionele relatie zijn er frustraties.
Frustraties omdat de passie soms moeilijk is om ten volle uit te drukken. Omdat omgevingsfactoren en kortzichtige wetgeving je weerhouden je passie ten volle te laten bloeien. Omdat anderen misschien niet dezelfde visie over je passie delen.
Ik heb dan ook de laatste tijd iets te veel liggen zagen tegen mijn omgeving. Waarvoor mijn gemeende excuses. Ik zal iets minder zagen, maar de passie mogen ze mij niet afnemen!
P.S. Het is te hopen dat onze nieuwe beroepsorganisatie Axxon (what’s in a name) voor een deel wat van die frustraties kan wegwerken of opvangen. We geven ze alvast het voordeel van de twijfel.
